Jan Hendrik Frederik Remme (Jeremia)
(1883-1950)
18010d
– predikant. enige tijd voorzitter van de Kerkenraad in Amsterdam
– steunt Groep 2000 vanuit de Kerkenraad; verzorgt onderduikers in zijn gemeente
Jan Hendrik Frederik Remme wordt op 7 september 1883 te Delft geboren. In 1907 doet hij zijn proponentsexamen in Friesland. Vanaf 1907 is hij predikant in Vinkeveen, Rijssen, Oud-Beijerland en Huizen (NH), vanwaar hij op 20 november 1921 vertrekt naar Amsterdam. In deze stad woont hij tot aan zijn dood. Jan Hendrik Remme trouwt met met Wilhelmina Catherina van der Sluijs. Het echtpaar krijgt vier kinderen.
Dominee Remme is in de oorlog voorzitter van het classicaal Bestuur van de Kerkenraad van de Nederlands Hervormde Kerk te Amsterdam. Hij steunt Jacoba vanuit de Kerkenraad. In het begin is dit overigens niet het geval; hij stemt namelijk ‘tegen’ als er in de Kerkenraadsvergadering wordt gestemd over Jacoba’s benoeming tot sociaal werkster bij de Centrale van Werklozenzorg, omdat hij haar een ‘lichtvoetig wezen’ vindt.
In de oorlog verzorgt hij in zijn gemeente onderduikers.
Als Groep 2000 in januari 1945 naar een ander hoofdkantoor moet verhuizen, regelt dominee Remme het adres Stadhouderskade 56 met als dekmantel ‘Centraal Bureau voor Maatschappelijk Werk der Nederlands Hervormde Gemeente’. De familie Verwoerd woont hier boven..
Jacoba ontmoet dominee Remme in de oorlog vaak, bijvoorbeeld tijdens vergaderingen. Bij de fusillade op het Weteringplantsoen worden onder meer vader en zoon Verwoerd gedood. Direct na de Bevrijding bezoekt dominee Remme tegelijk met Jacoba mevrouw Verwoerd.
Jacoba en Bernard Aris geven -als grapje- de dominees bijbelse bijnamen; namen van profeten, en doopten Remme toen ’Jeremia’. Het werk van de Gereformeerde Bond (binnen de Nederlands Hervormde Kerk) en van de Gereformeerde Zendingsbond heeft zijn bijzondere belangstelling. Hij is enige tijd hoofdbestuurslid van de Gereformeerde Bond.
Hij overlijdt op 20 januari 1950 te Amsterdam.
Bij zijn overlijden wordt hij als volgt getypeerd: ‘Dominee Remme was een begaafd man en een talentvol prediker. Hij was een man die wist wat hij wilde. Een man met een scherp oordeel, waaraan hij in scherpe bewoordingen, soms vol van verontwaardiging, uiting kon geven en toch paarde hij daaraan een zachtmoedige geest. Hij was een gevoelig man die zijn volk liefhad.’
FR