Lies van Tijen
(1922-2008)
2008
– studente
– steun geven aan gezinsleden van Marinepersoneel
– kinderen vanuit de Hollandse Schouwburg naar veilig adres brengen
Elise van Tijen wordt geboren op 22 april 1922 in Vlissingen. Zij is de dochter van Hendrik Wouter van Tijen en Dini Nolst Trenité. Zij heeft twee oudere broers. Het gezin is Doopsgezind.
Toen de oorlog uitbrak woonde zij in Utrecht en volgde zij een opleiding tot medisch analiste. Zij is na verloop van tijd als studente bij het verzet betrokken geraakt (rondbrengen van illegale krantjes en distributiebonnen vervalsen). Na ca. twee jaar moest zij om veiligheidsredenen Utrecht verlaten. Zij kreeg toen via de Utrechtse verzetsgroep een adres in Amsterdam, waar zij zich als kindermeisje moest melden. Voorzover haar kinderen weten is zij via contacten van dit gezin, waar ook twee Joodse onderduikers woonden, bij Groep 2000 gekomen.
Groep 2000 werkt, onder leiding van P.J. Swiebel (nr.19016), nauw samen met de Koninklijke Marine. Onder meer door het verzorgen van ondergedoken Marinepersoneel, het zenden van pakketten naar personeel dat in krijgsgevangenschap verkeert en het bieden van steun aan gezinnen van leden die in het buitenland strijden. Lies van Tijen maakt deel uit van de kring binnen Groep 2000 die zich hiermee bezighoudt.
Daarnaast heeft zij Joodse kinderen uit de crèche in de Hollandse Schouwburg op hun weg naar onderduikadressen begeleid. Na de oorlog sprak zij het meeste over de spanning die de reis er naartoe met zich meebracht.
Lies van Tijen is na de oorlog getrouwd met en gescheiden van Bernard Arnold Honig. Het echtpaar kreeg drie kinderen. Lies en Bernard hebben elkaar leren kennen in Amsterdam tijdens hun verzetswerk. Zij zaten overigens niet in de zelfde verzetsgroep. Bernard heeft nooit over zijn verzetswerk gesproken. Alleen heeft hij verteld dat hij gedwongen werd te kijken naar de fusillade op de Weteringschans. Dit heeft grote indruk op hem gemaakt.
Lies sprak spaarzaam over die periode uit haar leven. Naar mate zij ouder werd, deed zij dit vaker. Meestal eindigend met de woorden:”het enige dat ik deed in mijn leven waar ik trots op ben”. Wanneer haar kinderen dan zeiden dat zij een fantastische lieve moeder voor hen was, gaf ze aan dit niet knap te vinden en als je door ging op het verzetswerk, zei ze alleen: “anderen deden nog veel meer”.
Lies van Tijen overleed op 3 november 2008 te Rotterdam.
Ellen, Dini, Remmert (haar kinderen)